Neil Fleshner
Mike Jewett
Tony Finelli
John Trachtenberg
Laurence Klotz
Alex Zlotta 
Sultan Alkhateeb en Bas
Nathan Lawrentchuk
Rob Abouassaly en Kristie
Alle vertrekkende fellows met hun partners.
Alle uro-onco-fellows met 'moeder' Donna.
De kinderen van Sultan en Sara heten Dina en Saoudi. Ze zijn dol op Liza en dat is wederzijds!
Alle kinderen mogen een rondje rijden op een hele lieve oude pony: Shakespeare. 
Als ze zelf mag blijkt dat ze het geweldig vindt. Zo geweldig dat ze nog een extra rondje mocht en toen hoefde ik niet eens meer mee te lopen.
Bye bye doggie. 
Maar eerst bezoeken we Alcatraz.
We hebben een leuke gids (tanig oud vrouwtje) die -onderweg naar boven- allerlei spannende verhalen vertelt en in het cellenblok is een erg goede audio-tour. 
Alcatraz was voorheen een militair fort: zeer zwaar bewapend maar nooit aangevallen. De militairen die er gestationeerd waren hadden er een erg mooi leven. 
Er is 1 ontsnapping geweest die nooit is opgelost. De autoriteiten stellen dat de 3 zijn verdronken en/of opgegeten door haaien maar er blijven geruchten gaan dat ze het gehaald hebben. Ze hadden nephoofden in hun bedden gelegd na de laatste controle, en hadden toen vele uren om weg te komen.
In de souvenir-shop hebben we een autobiografie gekocht van een ex-gevangene. Hij was zelf aanwezig om te signeren. Geen spraakzame man.
We hopen nog een glimp van de Golden Gate Bridge op te vangen maar helaas: de hele dag traditionele SF-Bay mist.
.
Bij toeval lopen we Andre Vis met Marjolein en dochter Charlotte tegen het lijf. Andre was de kamergenoot van Bas in het JNI in Rotterdam. 
Daarna gaan we eten in Fisherman's Grotto: een visrestaurant waar ik met mijn ouders ben geweest toen ik 11 was. Ik eet crablegs en Liza .... oesters?!?
Dan nog een B&J ijsje, en de dag is compleet.
Onze RV! Hiermee gaan we een hele mooie reis maken door Oregon en Washington. Liza zit in haar eigen autostoeltje naast een groot raam zodat ze alles goed kan zien.
Hier hebben de eigenaresse en haar kleindochter Liza uren geentertaind en kreeg ze een barbie-pop kado. 
De Oregon-kust is schitterend. Helaas is het er heel vaak bewolkt en zelfs erg vaak mistig. 
Oyster-shooters. 
.
In Oregon wordt veel wijn verbouwd. We bezoeken een paar wineries en nemen uiteraard een paar flesjes mee voor onderweg.
.
Als laatste natuurfenomeen in Oregon bezoeken we de Columbia River Gorge. Deze rivier vormt de grens tussen Oregon en Washington en heeft een aantal schitterende watervallen. 
In dezelfde gorge is ook een viskwekerij voor regenboogforel en steur. De grootste steur is meer dan 10 feet lang, weegt ongeveer 425 pounds en heet Herman. Het is een erg leuke attractie voor (school)kinderen.
.
Dit is Mount Saint Helens, de vulkaan die in 1980 is uitgebarsten en 57 levens heeft gekost.
We rijden naar Mount Rainier National Park in Washington en het uitzicht op deze berg is onderweg schitterend maar we denken dat we morgen nog genoeg foto's van dichterbij kunnen maken... helaas niet. Achteraf horen we dat ALS je Mount Rainier (14.410 ft) kan zien dat je dan direct moet stoppen om foto's te maken want de volgende dag is er zeker weer mist.... inderdaad dus.
De volgende dag rijden we omhoog naar het Visitor Centre (5400 ft), en achter die rij dennebomen verrijst een enorme bergtop... zeggen ze.
Seattle doen we alleen rijdend aan: onze RV ergens parkeren zien we niet als een reele optie, dus we klikken wat vanuit de auto. Het is wel een stad om naar terug te gaan besluiten we. 
Helaas hebben we geen tijd meer voor het eilandengebied voor Seattle. Dat moet ook prachtig zijn. 
Een worm! Liza is uiterst voorzichtig met hem en als wij gaan slapen dekt ze hem met een blaadje toe in een kuiltje. Groot is haar teleurstelling als ie de volgende ochtend weg is.
We overnachten nog 1 nachtje in Vancouver voor we terugvliegen. We brengen een bliksembezoekje aan het centrum en zien de olympische klok op nul staan.
.
En als we dan terug vliegen naar Toronto kunnen we toch nog een keertje Mount Rainier zien! Ook de rest van de Rocky Mountains is wolkvrij. 
