San Francisco en RV-en langs de westkust

Alweer een congres van Bas! Deze keer in San Francisco: die stad staat al jaren op ons verlanglijstje dus we hoefden er niet lang over na te denken of we er een vakantie van wilden maken. We gaan een RV huren om van San Francisco omhoog langs de kust naar de Amerikaans-Canadese grens te rijden.
Maar eerst bezoeken we Alcatraz.

Dit is het uitzicht van de gevangenen: wat ontzettend dichtbij, en toch onbereikbaar...

We hebben een leuke gids (tanig oud vrouwtje) die -onderweg naar boven- allerlei spannende verhalen vertelt en in het cellenblok is een erg goede audio-tour.

Alcatraz was voorheen een militair fort: zeer zwaar bewapend maar nooit aangevallen. De militairen die er gestationeerd waren hadden er een erg mooi leven.

Er is 1 ontsnapping geweest die nooit is opgelost. De autoriteiten stellen dat de 3 zijn verdronken en/of opgegeten door haaien maar er blijven geruchten gaan dat ze het gehaald hebben. Ze hadden nephoofden in hun bedden gelegd na de laatste controle, en hadden toen vele uren om weg te komen.

In de souvenir-shop hebben we een autobiografie gekocht van een ex-gevangene. Hij was zelf aanwezig om te signeren. Geen spraakzame man.

We hopen nog een glimp van de Golden Gate Bridge op te vangen maar helaas: de hele dag traditionele SF-Bay mist.

.

.

.

.

Terug op het vaste land gaan we naar Pier 39 waar een kolonie zeeleeuwen woont. Er zijn er erg veel op het moment en Liza moet erg lachen om het geluid dat ze maken en ze doet ze meteen na.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
Bij toeval lopen we Andre Vis met Marjolein en dochter Charlotte tegen het lijf. Andre was de kamergenoot van Bas in het JNI in Rotterdam.

Daarna gaan we eten in Fisherman's Grotto: een visrestaurant waar ik met mijn ouders ben geweest toen ik 11 was. Ik eet crablegs en Liza .... oesters?!?

Dan nog een B&J ijsje, en de dag is compleet.

Onze RV! Hiermee gaan we een hele mooie reis maken door Oregon en Washington. Liza zit in haar eigen autostoeltje naast een groot raam zodat ze alles goed kan zien.

Voor Liza is het hoogtepunt van elke dag het RV-park: steeds zijn er weer andere hondjes en kinderen.

Hier hebben de eigenaresse en haar kleindochter Liza uren geentertaind en kreeg ze een barbie-pop kado.

De Oregon-kust is schitterend. Helaas is het er heel vaak bewolkt en zelfs erg vaak mistig.

.

.

Oyster-shooters.

.

.

..

In Oregon wordt veel wijn verbouwd. We bezoeken een paar wineries en nemen uiteraard een paar flesjes mee voor onderweg.
.
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

..

Als laatste natuurfenomeen in Oregon bezoeken we de Columbia River Gorge. Deze rivier vormt de grens tussen Oregon en Washington en heeft een aantal schitterende watervallen.

Dit zijn de Multnomah falls (542 en 69 ft hoog). Liza is totaal gebiologeerd.

In dezelfde gorge is ook een viskwekerij voor regenboogforel en steur. De grootste steur is meer dan 10 feet lang, weegt ongeveer 425 pounds en heet Herman. Het is een erg leuke attractie voor (school)kinderen.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Dit is Mount Saint Helens, de vulkaan die in 1980 is uitgebarsten en 57 levens heeft gekost.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

We rijden naar Mount Rainier National Park in Washington en het uitzicht op deze berg is onderweg schitterend maar we denken dat we morgen nog genoeg foto's van dichterbij kunnen maken... helaas niet. Achteraf horen we dat ALS je Mount Rainier (14.410 ft) kan zien dat je dan direct moet stoppen om foto's te maken want de volgende dag is er zeker weer mist.... inderdaad dus.
De volgende dag rijden we omhoog naar het Visitor Centre (5400 ft), en achter die rij dennebomen verrijst een enorme bergtop... zeggen ze.

Er ligt op deze hoogte nog enorm veel sneew en deze weg is pas 1 dag voor wij erover rijden opengegaan, dus begin juni.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Seattle doen we alleen rijdend aan: onze RV ergens parkeren zien we niet als een reele optie, dus we klikken wat vanuit de auto. Het is wel een stad om naar terug te gaan besluiten we.

Helaas hebben we geen tijd meer voor het eilandengebied voor Seattle. Dat moet ook prachtig zijn.

Een worm! Liza is uiterst voorzichtig met hem en als wij gaan slapen dekt ze hem met een blaadje toe in een kuiltje. Groot is haar teleurstelling als ie de volgende ochtend weg is.
.
.
.
..

.

.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

We overnachten nog 1 nachtje in Vancouver voor we terugvliegen. We brengen een bliksembezoekje aan het centrum en zien de olympische klok op nul staan.
.

..

.
Ons hotel is in Richmond; op steenworp afstand van de Olympic Oval (waar Kemkers Sven Kramer die jammerlijke foute wissel bezorgde...). Het gebouw is prachtig van buiten en we mogen gewoon naar binnen lopen. Boven op de baan wacht ons echter een rare verrassing: de baan is weg en er liggen nu verschillende sportveldjes. Het is nu gewoon een erg mooie sporthal....

.

.

En als we dan terug vliegen naar Toronto kunnen we toch nog een keertje Mount Rainier zien! Ook de rest van de Rocky Mountains is wolkvrij.