Dat laatste was indrukwekkend. Tijdens de warme maanden wordt je drijfnat als je in de bootjes onder aan de watervallen vaart maar ook op de wandelpromenade 'regent' het behoorlijk. Die mist is er natuurlijk ook in de winter, maar dan bevriest het meteen. Voor de watervallen lagen dan ook enorme ijsbergen en stiukken drijfijs. (Ter vergelijking ook even een zomers plaatje erbij.)
En daarna op zoek naar Icewine. De Canadezen hebben de methode daarvoor afgekeken van de Oostenrijkers en Duitsers. In Europa zijn de winters echter meestal niet streng genoeg, dus is er zelden een jaar waarin ze daadwerkelijk ijswijn kunnen maken. Maar hier in diepvries-Canada kunnen ze elke winter ijswijn maken.
De wijnmaker plukt in de herfst al zijn oogst behalve de druiven van de struiken die hij voor de ijswijn bestemd. Deze blijven aan de struiken hangen tot het een aantal dagen achter elkaar overdag kouder is dan -10 C. Dat is meestal ergens begin januari. Vervolgens worden de druiven geplukt terwijl ze diepgevroren zijn (dus midden in de nacht!) en dan worden ze direct geperst (dus ook 's nachts). 
Uit die 'ijsknikkers' komt dan maar heel weinig sap: namelijk alleen het super-geconcentreerde echte druivensap want het water is dan bevroren. Daarom komt er ook maar heel weinig en dus heel dure wijn uit dit proces. De wijn is zoet en mn geschikt als dessertwijn. Ter promotie van de nieuwe oogst - en uiteraard om veel te verkopen - doen de meeste wijnhuizen in de Niagara streek mee aan een proeverij waarbij ze de wijn combineren met een heerlijk zoet of juist hartig hapje. 
Het is een stralend mooi weekend en dus is het overal druk en gezellig. Bij Inniskillin hebben ze voor de gelegenheid zelfs een mooie ijsbar laten maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten